Bewolkt, miezerig , een 17 tal graden,slechts een 15-tal sportievelingen omschrijft de startplaats aan Café de Ton. Kannibalen Steven Pap en Kevin DL stonden vertrekkenklaar in Raversijde-bad voor de Brm rit
richting Therouanne (fr). Nadat organisator Julien niet kwam opdagen voor de inschrijving schoten we onszelf op gang. Bij aanvang waren we allebij licht nerveus, onwetend wat de dag zou brengen, de afstand van de rit in het achterhoofd. We besloten dan ook in de aanvangsfase geen overmoed te tonen en het tempo voldoende laag te houden. Ondanks de niet erg zacht aanvoelende noord-westenwind en de lichte regenval lukte dit vrij aardig gedurende het eerste uur. De track leidde ons langsheen zeer zorgvuldig uitgekozen waterwegen, we passeerden Veurne om zo via Hondschoote Frankrijk binnen te rijden. Zoals verwacht was het meerderdeel van het parcour vlak tot matig heuvelachtig, ruw landschap met weinig bebouwing hetgeen een zekere rust uitstraalde op de fiets. Na 63km kwamen we in het dorpje
Améke waar we de gelegenheid grepen om zelf wat bevoorrading te voorzien bij een kleine fruitwinkel. Vermits we wisten dat slechts aan het keerpunt een iets groter dorp zou komen was dit een geschikt moment voor een stop. Een 10tal km verderop reden we een natuurreservaat binnen, genaamd étangs du Romelaëre. Hier kwamen we tot onze verbazing een mooie korte klim tegen omgeven door een fraai
stuk groen. Het voelde voor ons aan als een ware verademing om eens een stukje bergop voor de wielen te krijgen. Het stijgings% bleef hangen bij 7%, waarna een in verhouding mooie afdaling volgde. De laatste 20km tot Therouanne waren zeer eentonig door de steeds rechtdoorlopende steenweg waarnaast we
dienden te rijden. Bij onze fictieve controlepost plaatsen we onze fietsen aan de kant, vlakbij een Carrefour winkel en een klein lokaal cafeetje, hetgeen het enigste bleek te zijn. Binnenin was het café oud en sober ingericht maar was de gastvrijheid van de bazin des te aantrekkelijker. We mochten zowel 2 stopcontacten gebruiken alsook onze middaglunch, hetgeen 500g taboulé met munt omvatte, verorberen. Na elk 2 koffietjes en een gezellige babbel met de zoon des huizes, die zelf een fervent ironmen fanaat bleek, vervolgde we onze terugweg.Langs Aire-sur-la-lys verlieten we département Pas de Calais. Af en toe kwam er een stevige kuitenbijter tussen waarbij 1 steiler stuk van 10% gedurende 250meter zich liet gevoelen alsof er iemand achterop zat. Op de baan richting Cassel lag er een mooi aangelegd paintball domein, spontaan dachten we allebij aan hetzelfde: Wat hebben die het daar goed en waarom kiezen wij voor de fiets?
Nabij Watou kruiste we opnieuw de grens en hadden we nog een goeie 60km voor de wielen, hetgeen nog als haalbaar aanvoelde nadat we allebij nog wat reserves hadden na goed ingedeeld te hebben. Ook met onze bevoorrading zat het snor nadat we halfweg een 2liter oasis fles en water hadden ingeslagen.De lichte windmee die we veelal in deel 2 meekregen gaf ons met momenten vleugels. We lieten het tempo dan ook bewust nergens zakken beneden de 27. Langsheen Alveringem passeerden we een stuk Westhoek waarbij we figuurlijk de restanten van de WO1 konden ruiken. Opzij Veurne weg kregen we weer een typisch lang pad langsheen de vaart voorgeschoteld, eens deze afgewerkt vervolgde we richting Nieuwpoort waarna we in de laatste 15km belanden. Bij dit punt werd het echter zowel voor steven als mij fysiek maar ook mentaal een ware beproeving tussen plooien of definitief kraken. Buiten de fysieke ongemakken was de wil om de laatste kilometers af te haspelen en te triompheren groot. Meteen lager en wat onregelmatigere tred passeerde we langs westende,middelkerke en finishte we uiteindelijk na 8u30 in het zadel, 200km in de benen en met een 800hm en 24,2 avg km/u op de teller. De ontlading was aanwezig maar werd overruled door de vermoeidheid van lijf en leden. Pas rond 21u30 wanneer we verfrist aan het avondeten zaten en nadien aan de bar wat voetbal keken, begonnen we de omvang van de inspanning te beseffen en voelde we de totale balans van de dag. Zeer voldaan vielen we rond middernacht in slaap.
Nogmaals dank aan Steven Pap voor samen met mij deze uitdaging te
willen aangaan en tot een goed einde te brengen. Eveneens bedank ik Julien voor
het opmaken van de route en goede mailwisseling vooraf. Binnenkort zullen we als
aandenken elk een medaille ontvangen.